Rakamların çığlığı! / Editör’den

Çığlık sesi duyunca insan irkilir değil mi ?

Siz  hiç çığlıklara  kulak tıkayan bir  toplum gördünüz mü?

Çığlıkları  duymamazlıktan gelen ve umursamayan insanlar gördünüz mü?

O çığlıklara rağmen hiç bir şey olmamış gibi  günlük yaşamına devam eden bir toplum gördünüz mü?

Bütün bu çığlıklar duymayan ,hissetmeyen  adeta uyuşmuş gibi davranan ,hiçbir şey olmuyormuş  gibi davranan,kabul edilmiş  çaresizlik sendorumu içinde bulunan bir toplum gördünüz mü?

Bütün bunları görmeyenler  şöyle kulaklarını bir açıp   etraflarını bir dinlesinler bakalım veya sessizce bir köşeye çekilip   bir izlemede bulunsunlar bakalım.

Bir toplum düşünün  gırtlağına kadar borca batmış,bir toplum düşünün geleceğini yiyip bitirmiş,bir toplum düşünün ki olmayan kazanç ile harcamada bulunup,  borçlandırılarak geleceği ipotek altına alınmış olsun.

Bir toplum düşünün  rahat ve lüks içinde yaşamaya özendirilip  ,borçlandırılıp adeta esir alınan beyinlerine ipotek konulmuş olsun.

Düşünme ve özgürce karar verme  iradesi elinden alınmış olsun.

Bir  toplum düşününki  borçlarını bile ödeyemez duruma gelsin  borcunu ödemek için bile yeniden borçlansın. Böyle  bir toplumdan  özgür irade adına ne beklersiniz.

Düşünme  aczine giren bir toplumda  akıl ve mantık gerçekçiliği  kalır mı?

Yaşamın temeli olan ekonominin  rakamlarından çığlıklar yeri göğü inletiyor,feryatları  göğe yükseliyor.

Ekonomistler  mutfak harcamaları ve gıda ürünlerindeki fiyat artışına işaret ederken  hızla artan  fiyatlar  tükecilerin daha da  büyük geçim sıkıntısı yaşamasına neden olmaktadır.

İşsizlik  azalan gelir buna karşılık temel ihtiyaçlarda  meydana gelen fiyat artışları ve  buna bağlı olarak borçları ödeyememe  çığlıkların   daha da artmasına yol açmaktadır.

Ülkede  ekonomik  olarak  büyüme  belirtileri yok,bir iyileşme yok sadece sıcak para politikaları,borsa ve döviz oyunları, buna karşılık  borç batağında  çırpınan ve hızla  yoksullaşan  bir toplum.

Ekonomide bu çaresizlikler yaşanırken  siyaset ise tam bir çıkmazda  yoksullaşan toplum  hızla umutsuzluğa ,çaresizliğe kapılmış  durumda.

Sahi tüm bu olup bitenlerin tek sorumlusu   iktidar   mı  yoksa  ciddi bir alternatif  oluşturamayan, muhalefet mi,  yoksa   halk mı?

 Sahi  kim?

 Yoksa hepsinin   de ayrı ayrı payı var mı?